اول مرة.............

قيمة الانسان و عمره لا يتم قياسهم بسنه
ولكن بتنوع التجارب و المطبات و المرتفعات و المنخفضات التى يمر عليها- و هو الانسان ايه غير شوية مواقف و مطبات و شوية حاجات فوق بعض!!

و يعتمد استمتاع الانسان بحياته ايضا على تنوع تجاربه و اختلافها من حين الى اخر
و الا اصبحت حياته رتيبة ...مملة

و مهما تعرض الانسان لتجارب و مواقف; تظل التجارب التى نخوضها لاول مرة محفورة فى الذاكرة بتفاصيلها و المشاعر المصاحبة لها

فلاش باك على ايام الطفولة المشردة

لا انسى ابدا اول يوم لى فى المدرسة
بهلعه و فزعه و رعبى من ان تنسى امى ميعاد خروجى و اتوه و لا ارى اهلى ثانية
لا انسى وجوه عشرات الاطفال الخائفين مثلى يبكون بحرارة
و لانى اجتماعية بطبعى فرأيت اته من الواجب على ان اشارك هؤلاء الاطفال وجدانيا فنطلقت ابكى معهم

ربما كان هذا المشهد هو المتسب فى شعورى بالرهبة و الحماس ليلة بداية كل عام دراسى جديد فيجرنى فيه النوم مهما حاولت ان استعطفه او استجديه.

لا انسى اول ثناء تلقيته من مدرستى فى تانية ابتدائى و كم كنت فخورة بذلك الثناء - رغم انى كنت من الطلبة المغمورين فى المدرسة - و وقفت شامخة اطل على من حولى بفخر انقلب فى ثوانى الى خجل شديد حين وجدت كل العيون مصوبة نحوى فاسرعت بالجلوس ثانية

و بالطبع لا انسى ابدا اول عصاية تلقيتها على يدى بسبب عدم حفظى لجدول الضرب فى رابعة ابتدائى
و بينى و بين جدول الضرب عداء شديد الى يومى هذا
لا انسى ابدا كم اوجعتنى كرامتى اكثر من وجع يدى و انا اتلقى هذه العصاية امام كل تلامذة الفصل

لا انسى اول صديق لى فى المدرسة - و كان ولد و كنا فى اولى ابتدائى ...مش عاوزة دماغكم تروح لبعيد - اسكنته مدرستى بجانبى و لم ترد ان تسكن الى جابنى فتاه خوفا من "الرغى" فكنا بنرغى اكتر بكتير من اى بنتين

لا انسى اول شعور بالاعجاب تجاه احد الزملاء فى ابتدائى...و لا انسى ايضا كم كرهت هذا الزميل لاحقا بعد ان اكتشفت مدى تفاهته
"شفتوا الشطارة اكتشفت - و انا فى ابتدائى - ان عيل - فى ابتدائى برضه - تااااااافه و ده ان كان يدل فيدل على عبقريتى المبكرة و من غير تسقيف لو سمحتوا"

لا انسى اول شعور بالثورة داخلى الذى تعملق و انفجر فى وجه مدرسة اللغة الفرنسية فى اعدادى حين اهانتنى فوجدت انى لا اريد ان اكون الطالبة المهذبة المستكينة بعد اليوم فرددت لها الصاع صاعين
"و يا ريتنى ما اتنيلت كنت هترفد يومها من المدرسة"

لا انسى اول عرض بالارتباط تلقيته فى حياتى -كان فى تانية اعدادى دماغكم ما تشطحش برضه- و كم ضحكت يومها على صاحب العرض و بعد ان انتهت كريزة الضحك انفجرت منى طلقات السخرية فى وجه الولد المسكين
و طعناتى فى اخلاقه و ادبه "و ازاى تسمح لنفسك و كلام كبير كده"
جعلته ينسحب فى صمت الى الابد

لا انسى اول معاكسة سمعتها من مجموعة من الصبية "السيس" من المدرسة الثانوى المواجهة لمدرستى
و انى قررت يومها - ان تماوا فى ملاحقتى - فى ان اخبر - عمو العسكرى اللى على ناصية الشارع
حتى اكتشفت انه يتابع ما يحدث و هو مستلق على قفاه من الضحك و الانبساط
"عمو العسكرى كان سيس هو كمان"

لا انسى اول عام لى فى الجامعة و كم التحذيرات التى تلقيتها من صديقاتى و اخواتهم الاكبر سنا من الجامعة و شباب الجامعة و بنات الجامعة و بلاوى الجامعة
فكان لدى احساس انى داخلة معركة

لا انسى اول عمل لى و اول يوم فيه...و اول راتب تسلمته فانفقته كله على هدايا عبيطة لاسرتى و اصدقائى


لا انسى ايضا اول محاولة للعمل الاجتماعى مارسته مع اولاد الجيران حين قررنا تجميع ملابسنا القديمة و تغليفها فى ورق هدايا و توزيعها على الشحاذين فى المنطقة
اتذكر جيدا تلك المرأة المسنة و التى توجهنا اليها باخر قطعة ملابس فى كيس هدايا و لم يكن معنا غيرها
فكان حظها ان كانت قطع الملابس هذه "شراب كولون" فألقته فى وجهنا
و هربنا منها جميعا قبل ان تقذفنا "بشبشب ابو صباع ازرق سماوى"

لا انسى اول شعور غمرنى بحب الله
فأدركت ساعتها انى اضعف من نملة تحت اصبعى بدون حوله و قوته

لا انسى شعورى حين فقدت لاول مرة احد اقرب اقاربى و احب حبيب الى قلبى -خالى يرحمه الله- و كان اول فقد اعيه منذ ولادتى
لا انسى تلك النغزة فى قلبى حين سمعت الخبر
و تلك الانقباضة التى انقبضها قلبى فلم اكن اصدق ان الحياة ستستمر هكذا بعده

لا انسى اول زيارة لبيته بعد وفاته
فلم يعد ابدا كما كان فى نظرى حتى الان

تعددت التجارب و المرات الاولى من اشياء كثيرة و مواقف عديدة

و التى لولاها لما كنت هذه الفتاة الان

و ما زلت انتظر مرات اولى و تجارب اولى اخرى

كى احكى لكم عنها فى يوم من الايام